สิ่งที่แม่โกหกพวกเราเสมอมา (แล้วคุณจะรักแม่เพิ่มมากขึ้น)

[fairya]

พอไม่มีเงิน คนแรกที่นึกถึง คือ พ่อและแม่

แม้กระนั้นเมื่อมีเงินคนแรกที่นึกถึงเป็นแฟนและเพื่อน

ทีแรก

เรื่องราวได้เริ่มขึ้นตั้งแต่ตอนที่ผมยังเป็นเด็ ก ผมกำเนิดในครอบครัวที่ย ากจนถึง หลายครั้ง

ที่ไม่มีของกินเพียงพอสำหรับทุกคนเวลาทานข้าว แม่จะแบ่งข้าว


ส่วนของแม่ให้ผม รวมทั้งกล่าวว่า"ทานไม่น้อยเลยทีเดียวนะลูก แม่หิวเยอะแค่ไหน" ครั้งแรกที่แม่โ ก ห ก ผม

ครั้งลำดับที่สอง

ผมโตขึ้น แม่ของผมที่แสนขยัน ชอบหาเวลาว่างไปตกปลาที่แม่น้ำใกล้ๆบ้านนี่แหละ

แม่หวังจะให้ผมได้รับของกินที่เป็นประโยชน์ ต่อสุขภาพบ้าง

แม่จะต้มปลาที่ตกได้ทำเป็นของกินซึ่งผมถูกใจกินมาก ในขณะที่ผมรับประทานต้มปลา

แม่จะนั่งด้านข้างผมแทะรับประทาน เศษเนื้ อ ปลาที่ติดอยู่ตามก้างปลา


ผมรู้สึกตื้นตันใจทุกครั้งที่ผมพย าย ามแบ่งเนื้ อปลาให้แม่ทานบ้าง


แม้กระนั้นแม่ปฎิเสธตลอด แม่บอกว่า "ลูกกินเหอะ แม่ไม่ค่อยชอบกินเนื้ อปลานักหรอก"

ครั้งที่แม่ของผม 2 ได้โก ห ก ผม

ครั้งที่สาม

เมื่อผมเรียนอยู่ชั้นมัธยม แม่ทำงานหนักกว่าเดิม เพื่อจะหารายได้มาให้ผมเรียน

และค่าใช้สอยทุกอย่างในบ้าน บางเวลาผมตื่นมากลางมืดค่ำ

ผมมองเห็นแม่ยังคงนั่งปฏิบัติงานอยู่ มีแค่แสงเทียนเล่มเล็กๆแค่นั้นที่อยู่เป็นเพื่อนแม่

"แม่ครับผม..นอนเถอะนะครับมันดึกมากแล้ว" ผมพูดกับแม่

รวมทั้งแม่ยิ้มแล้วก็พูดกับผมว่า"ลูกนอนเถอะ แม่ยังไม่ง่วงงุน"

ครั้งที่ 3 แล้วที่แม่โก ห ก ผมเช่นเคย

ครั้งลำดับที่สี่

ในวันสอบวันสุดท้าย แม่มาเป็นกำลังจิตใจให้ผม แม่นั่งรอผมท่ามกลางแสงตะวันจ้า

ของเที่ยงวันอยู่นานพอเหมาะพอควร เมื่อระฆังดังส่งสัญญาณว่าการสอบสิ้นสุดลง


แม่ จะเอาน้ำหวานเย็นๆมาให้ผม จากกระติกที่แม่ได้จัดแจงมา


มันเป็นน้ำหวานที่มีรสเข้ม แต่ว่าความรักของแม่ผมเข้มกว่า

เนื้ อตัวของแม่โชกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ผมยื่นแก้วให้แม่รวมทั้งบอกให้แม่ดื่มร่วมกัน

แต่แม่บอกว่า "ดื่มเหอะลูก แม่ไม่หิว" นี่เป็นครั้งที่ 4 แล้ว

ครั้งที่ห้า

และก็หลังจากที่พ่อผมเสี ย ชีวิตเนื่องจากโ ร ค ร้ าย แม่ของผมต้องรับภาระ

ค่าใช้จ่ายทั้งหมดทั้งปวงคนเดียว ครอบครัวของพวกเราดำเนินไปอย่างลำบากเพิ่มมากขึ้น


ไม่มีทางไหนเลยที่ผ่านไปอย่างไม่ท ร ม า น เพื่อนบ้านที่มองเห็นความเป็นไปของครอบครัวพวกเรา

ก็ยื่นมือเข้ามาช่วยบ้าง บางบุคคลก็ชี้แนะให้แม่แต่งงานใหม่แม้กระนั้น แม่ก็ปฏิเสธตลอดพร้อมกับกล่าวว่า

"ฉันไม่ต้องการความรักเลย" แม่โก ห ก เป็นครั้งที่ 5

ครั้งที่หก

เมื่อผมได้จบแล้วและก็ได้งานทำ มันก็ถึงเวลาที่แม่จะได้พักผ่อนบ้าง แม้กระนั้นแม่ดูเหมือนจะไม่ต้องการที่จะอยาก

แม่ตื่นแต่เช้าไปขายผักที่ตลาด เพื่อจะมีเงินสำหรับใช้จ่ายส่วนตัว

แม่ ไม่เคยสารภาพเงิน ที่ผมได้จากการทำงาน ส่งไปให้

แม่ส่งคืนมาให้ผมด้วย แม่พูดว่า "แม่มีเงินปานกลางอยู่นะลูก" ครั้งที่ 6 ที่แม่โก ห ก

ครั้งที่เจ็ด

จากการช่วยส่งเสริม จากองค์ก รแห่งหนึ่ง ผมเข้าเรียนต่อปริญญาโทในมหาวิทย าลัย

ที่มีชื่อของประเทศ เมื่อผมเรียนจบก็เข้าทำงานต่อเลย ด้วยเงินเดือนที่สูงลิ่ว

และผมตั้งใจจะพาแม่มาใช้ชีวิต อย่างมีความสุขกับผม

แต่แม่ผมท่านไม่ได้อยาก ไม่รบกวนผม แม่ พูดกับผมว่า

"แม่ไม่เหมาะกับชีวิต ในเมืองหลวง เลยลูก" ครั้งที่ 7 แม่โก ห ก ดังเดิม

แล้วก็ครั้งที่แปด

พอแม่เฒ่าตัวลง ก็ต้องเข้ารักษ าตัวในโร งพย าบาลเนื่องด้วยโร ค ม ะ เร็ ง พอเพียงผมรู้ข่าว ก็รีบกลับมาหาแม่โดยทันที

แม่นอนอย่างเหน็ดเหนื่อยภายหลังจากการ ผ่ า ตั ด แม่ดูแก่ลงไปเยอะแยะเลย แม่มองดูผมด้วยสายตาที่บ่งบอกได้ว่าเธอรัก

และก็มุ่งหมายจะได้พบผมสูงที่สุด แม่พย าย ามยิ้มให้กับผม แม่ซูบผอมมากมาย แล้วก็ดูอ่อนแอ

โร ค ร้ า ยได้ทำล า ย ร่างกายของแม่ที่รักของผมไปๆมาๆก และก็ผมมองแม่ด้วยน้ำตาอาบหน้า

ผมเจ็ บป วดจั บดวงใจ ด้วยเหตุว่าการได้เห็นแม่หวานใจอยู่ในสภาพนี้

แม่ได้มองหน้าผมแล้วก็พูดกับผมว่า "อย่าร้องให้เลยลูกรัก แม่ไม่รู้เรื่องสึกเจ็ บอะไรเลย"

รวมทั้งเป็นครั้งที่ 8 ที่แม่โก ห ก แล้วหลังจากที่แม่โก ห ก ผม ดวงตาของคุณได้ปิดลงนิรันดร

ครอบครัวเป็นเรื่องจำเป็น ดูแลคนข้างกายของคุณให้ดี อย่าละเลย ใส่ใจกันให้มากมายๆก่อนจะสายไป
พ่อแม่
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13628/