การที่พวกเราเจอะกันเป็นเนื่องจากว่าпรรม มันไม่ใช่บังเอิญ

[luktan1479]

กร ร ม นั้นจะพาคนทั้งคู่มาเจอกันในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง รวมทั้งถ้าเกิดหมดก ร ร ม ไม่อย ากจากคงจะจะต้องจาก

สิ่งไหนที่พวกเราทำมา ไม่อย ากพบก็จำต้องพบ ไม่อย ากจากก็จำเป็นต้องจาก นี่แหละหนา ที่เรียกว่า ก ร ร ม


ด้วยเหตุดังกล่าว การที่เราโดน กระทำ จากบุคคลอื่น ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มันได้ผลของมือ ร ม ที่เราทำมาก่อนนี้


ถึงจะเป็นเรื่องที่พิสูจน์ได้ย าก เพราะอยู่นอกเหนือวิสัยของคน ที่จะรับรู้ได้

เหมือนแร งโน้มถ่วง ที่ดึงเราไว้บนแผ่นดินโดยที่เราไม่มีสติ หรืออากาศ ถึงจะไม่เห็นซึ่งก็มีอยู่จริง

เว รกร ร ม ก็เช่นกัน ทุกความประพฤตินั้นส่งผลลัพธ์อยู่แล้ว ถึงพวกเราจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม

เมื่อพวกเราทราบแล้ว ไม่อย ากที่จะสร้างมือ ร ม กับเขาต่อไป ไม่อย ากให้เขามาทำร้ ายอีก

เราก็ต้องฝึกหัดที่จะให้อภัย ปลดปล่อยเขาออกมาจากใจ เลิกสร้างกร ร ม

ส่วนตัวเขาจะสำนึกมั้ย ให้คิดซะว่า เราให้อภัยพวกเราได้บุญ


ส่วนเขาก็คงจะได้รับกร ร ม ที่เขาทำ โดยที่เราไม่มีส่วนเกี่ยวเนื่องอะไรก็แล้วแต่กับเขา

เหมือนคำที่ว่า "บุญคนไหนกันแน่..แขน ร ม มัน"

ตามหลักคำกล่าวอบรมสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ท่านพูดไว้ว่า ความบังเอิญนั้นไม่มีจริง

ด้วยเหตุว่าทุกสิ่งทุกอย่างล้วนต้องมีแหล่งที่มา โน่นเป็น ตัวมือ ร ม ที่นำพามา

แต่ว่าเมื่อพามาเจอกันแล้ว ต่อไปเป็น เราเองจะเป็นคนระบุ

กำหนดให้ดีก็ร่วมกันประพฤติดี จะกำหนดให้มันแ ย่ ก็ทำร้ ายซึ่งกันและกัน ก็อยู่ที่พวกเรา

การพบเจอกันในขณะนี้ คือผลของแขน ร ม ในอดีตกาลก่อนหน้าที่ผ่านมา

แม้กระนั้นชีวิตจะเป็นอย่างไร ในอนาคต คือผลของมือ ร ม ที่เราทำในวันนี้
пรรม
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13571/