​​​​​​​เรื่องผี!!

[Marinas]

เรื่องผี  สั่นประสาท หลอนได้โล่ : เรื่เรื่องผี ที่กำลังจะเล่าดังต่อไปนี้ เกิดเรื่องราวของผม ที่ยังอยู่ในช่วงวัยมัธยม ที่ด้วยความแก่นแก้ว และค่อนข้างจะซน จนทำให้ไปเจอดี เขาให้อย่างจังกับเรื่องราวความหลอนของห้องดนตรีไทย ที่ไม่บางทีอาจ..ลืมเลยทีเดียว 


เรื่องราวมันเริ่มจาก...

สำหรับ เรื่องเล่าผี ของผม..มันเริ่มจากที่ผมยังอยู่ ในช่วงมัธยมอยู่เลย ซึ่งโรงเรียนที่ผมเรียนนั้นค่อนข้างที่จะเก่า และแก่ไม่น้อยกว่า 100 ปีซึ่งนับว่าเป็นอีกหนึ่งสถานที่เรียน ที่มีประวัติศาสตร์ความเป็นมาอย่างช้านาน ก็เลยไม่ประหลาดใจที่จะมีเรื่องร้อนๆแบบนี้ เกิดขึ้นแต่ว่าไม่คิดเลยว่า ตำนานเรื่องผีในห้องดนตรีไทยนั้น จะโดนเข้าจังๆกับผมอีกด้วย... 


เครื่องดนตรีไทยทั้งสิ้นของสถานที่เรียน ถูกเก็บเอาไว้ภายในห้องดนตรีไทย ซึ่งลักษณะห้องเป็นห้องเล็กๆที่อยู่ข้างเวทีในหอประชุม โดยในห้องเว้นแต่อุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทยแล้วนั้น ยังมีเศียรอาจารย์ แต่งแต้มอยู่ ที่ฝาผนังคงจะเกือบจะๆ10 เศียรอย่างยิ่งจริงๆ ซึ่งคนใดกันที่เป็นคุณครูสายการเล่าเรียน หรือเปล่าใช่การละครบนเวที จะมีตู้พระธรรมลายรดน้ำ จากสมัยใกล้ๆอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีอยู่ ซึ่งใครที่มีเซ้นส์ก็จะทราบได้ทันทีว่า ห้องเหล่านี้มีพลังงาน บางอย่างอยู่แน่ๆ


ซึ่งทุกคนในสถานศึกษาต่างรู้ๆกันอยู่ ว่าห้องนี้เป็นห้องที่ออกจะน่าสยดสยอง อย่างมาก แต่ดูท่าด้วยความดื้อ ในวัยเด็ก ซึ่งในช่วงนั้นก็กล่าวได้ว่าไม่ค่อยได้คิดอะไร เล่นกีฬา จีบสาว ไปวันๆก็ทำให้เรื่องราวพวกนี้ กลายเป็นเรื่องขบขันที่ถูกเอามาหลอก เพื่อนพ้องหรือมากล่าวเล่าเกินจริง จนถึงมิได้คิดอะไรล้นหลามนักนั่นเอง


แม้กระนั้นแล้วเย็นวันหนึ่ง ในช่วงใกล้สอบโรงเรียนได้จัดการ ปิดสถานศึกษาไว จึงทำให้การเลิกเรียนไวเลย ทำให้ผมนั้นไปยังห้องประชุมกับเพื่อนพ้องๆเพื่อรอคอยเรียนดนตรีไทย ซึ่งเป็นกิจกรรมเรียนพิเศษ ข้างหลังเลิกเรียน พวกเราได้กระทำการไปจับประตูห้องแล้ว พบว่าห้องดนตรีไทยนั้น ล็อกอยู่เลย ทำให้จำเป็นต้องนั่งรอคุณครูที่บันไดข้างเวทีแม้กระนั้นอยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งผมลงขึ้นมาใช่แล้ว เป็นเสียงดนตรีไทยที่ดังขึ้น ในห้องเสียงระนาดลำขึ้นมาเลย เรื่องผี

เราทั้ง ห้องต่างมองหน้ากัน และความสงสัยก็เกิดขึ้นอยู่ๆหัวหน้าห้องก็ได้พูดว่าห้องล็อคไม่ใช่หรอหรือ อาจารย์ อยู่ในห้องกันแน่ จึงทำให้หัวหน้าห้องของเรา ได้เดินเข้าไปมองที่ห้องกับกลายเป็นว่าห้องดนตรีไทยนั้น ยังล็อคอยู่

ผมจึงได้นอนเอาหน้า ไปแนบกับพื้นเพื่อมองลอดใต้ทางเข้าไป ซึ่งผลออกมาว่าในห้องไม่มีผู้ใดอยู่เลยแต่ว่าเพลงโหมโรงของระนาด ก็เป็นเพลงที่มิได้ถูกอัดเทปเอาไว้ รวมทั้งเป็นเพลงที่สัมผัสได้ทันทีว่าเป็นการเล่นสดด้วย เครื่องดนตรีวงมโหรีอีกทั้งชุดนั่นเอง

บวกกับบรรยากาศ ในช่วงช่วงค่ำที่เงียบกริบของโรงเรียน โดยที่มีกันอยู่ไม่กี่ผู้ที่นั่งอยู่บนเวทีก็ทำให้บรรยากาศนั้น วังเวงและก็เริ่มน่าขนลุกขึ้น ก็เลยทำให้นี่เป็นอีกหนึ่งจุดที่สร้างความรู้สึกแปลกๆรวมทั้งสร้างอารมณ์มาระอุ ให้กับเพื่อนพ้องๆต่างทุกคนเงียบกันหมด และต่างมองหน้ากัน

อยู่ๆเพื่อนสตรี ในห้องเริ่มมีลักษณะสั่นกลัว แล้วก็ร้องไห้ในทันที แล้วก็ผมเชื่อมั่นได้เลยว่ามันต้องมีเรื่องเหนือธรรมชาติเกิดขึ้นอย่างแน่แท้ รวมทั้งรู้สึกแปลกจากเพลงที่โฮม แล้วก็ได้ยินมันไม่ธรรมดาอย่างยิ่งจริงๆซึ่งผมกล้ายืนยันเลยว่า เพลงที่เราได้ยินนั้น เป็นเพลงสดที่ถูกเล่นเพลงขึ้น รวมทั้งรู้สึกถึงทำนองที่แปลกออกไป โดยที่เราไม่สามารถชี้แจงได้ เล่าเรื่องผี

แม้กระนั้นด้วยความไวคึกคะนองของผม ที่ดูเหมือนยังคงขบขัน กับเพื่อนพ้องหญิงที่ร้องไห้อยู่และไม่ได้คิดอะไรเยอะมากนัก และไม่ใช่คนที่กลัวเรื่องอะไรอย่างนี้ หรือ โลกสวยมาก นักผมเลยบอกเพื่อนไปว่าช่างเถอะหรอกพวกอาจารย์ ในอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทยเขามาอยู่ เป็นเพื่อนเรา เพราะหอประชุมนั้น ออกจะที่จะเงียบและก็เปลี่ยวมากนั่นเอง เล่าเรื่องผี

แต่ดูเหมือนว่าบรรยากาศจะมิได้ดียิ่งขึ้นเลย เพื่อนฝูงๆสาวๆต่างพากันร้องไห้รวมทั้งสั่นกลัว และก็ผมก็นึกในใจว่า เพราะเหตุไรพวกมันไม่วิ่งออกไป หรือวิ่งหนีไปแม้กระนั้นด้วยบรรยากาศ ก็อาจจะเข้าใจได้ว่าแขนขาสั่นอาจไม่อาจจะกล้า วิ่งไปไหนได้นั่นเอง ซึ่งผมเองก็เริ่มรู้สึกขนสันหลัง "ลุกวาป" อย่างบอกผิดด้วยเหมือนกัน 

แม้กระนั้นจากนั้น ประมาณ 10 กว่านาคราวหน้าจากที่พวกเราได้ยินเพลงอยู่ๆกลอนประตูห้องก็ปลดล็อคขึ้นมา ทันที ทุกคน ต่างกรีดร้องแล้วก็ด้วยความตกใจ พร้อมด้วยประตูห้องเปิดออกมาทั้งที่ไร้คนอยู่ภายในห้อง ซึ่งผมหันไปดูก็มองไม่เห็นคนใดกันแน่อยู่ด้วย สิ่งเดียวกัน หลังจากที่อยู่ๆประตูก็เปิดขึ้นมาเองทุกคน ในห้องต่างพากันวิ่งออกมา โดยที่มิได้นัดแนะต่างโหวกเหวกโวยวาย และกรีดร้องกันด้วยความกลัว

ด้วยความที่เป็นวัยแก่นแก้ว และก็ผมเป็นผู้เดียวที่มองเข้าไป ในห้องก็ไม่ได้เห็นอะไรแม้กระนั้นอยู่ๆก็มองเห็นเงาแปลกๆวิ่งเข้าไป ในอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรี ซึ่งผมทราบได้ทันทีว่ามันไม่ใช่เรื่องปกติอย่างไม่ต้องสงสัย รวมทั้งมันสร้างความขนลุกให้กับผมได้อีกด้วย เล่าเรื่องผี

หลังจากที่มีเสียงกรีดร้อง แล้วก็ดังทั้งยังสถานศึกษา จนกระทั่งทำให้พวกอาจารย์รวมทั้งอาจารย์ต่างพากันมาดูว่ากำเนิดอะไรขึ้นและก็พวกเราก็ได้ ทำการเล่าราวทั้งหมดทั้งปวงให้ฟัง กระทั่งทำให้คุณครูที่สถานที่เรียนนั้น ต่างมองหน้ากันและก็กล่าวเป็นเสียงเดียวกันว่า ให้ทุกคนใจเย็นๆประเดี๋ยววันพรุ่ง เราจะทำบุญทำทานใหญ่กันดีกว่า...

ต่อจากนั้นพวกเราก็ไม่ได้ เคยเข้าไปในห้องดนตรีไทยอีกเลย แม้เรียนดนตรีไทยจริงๆพวกเราจะเอาเครื่องดนตรีมาไว้ที่บนเวที และจะไม่เข้าไปในห้องนั้นอีก แม้ครูจะใช้ให้ไปเอาของทุกคนต่างมองหน้ากัน แล้วก็ไม่ยอมรับคุณครูอย่างฉับพลันหรือรวมไปถึงการขนของ หรือ ขนอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทย กลับเข้าห้องก็ต้องไปกันทีละหลายๆคนอีกด้วย 

ต่อไปเรื่องราวเหล่านี้ ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ ยังคงเล่ากันอยู่และก็เป็นเรื่องที่บอกเลยว่าไม่อุปทานกลุ่มอย่างแน่นอน ด้วยเหตุว่าเพื่อนพ้องกว่า 30 คนภายในห้องที่นั่งกันอยู่ตรงเวที เพื่อรอคอยเข้าห้องเรียนดนตรีไทยนั้นต่างได้ยินเสียง เป็นที่เดียวกันนั่นเอง และหัวข้อนี้ก็แปลงเป็นเรื่องขนหัวลุกของรุ่นพวกเราเลย ว่าเป็น รุ่น "ผีดนตรีไทย" เล่าเรื่องผี �������เรื่องเล่าผี